I gdyby tak tchnąć na nowo Piękno, żebro między żebro, tlące się, żarzące niczym piekło- uwolnione od cierpień, by w końcu pęknąć, rozsiewając ziarno i wodę, i promień, i dalej- żyzne Piękno.
http://www.vog
http://www.vog
Dodano: 23.09.2016, 23:41
